Neuroaffective Relational Modell ™ ( NARM™) ΝευροΘυμικό Σχεσιακό Μοντέλο / Θεραπεία αναπτυξιακού τραύματος
Το Νευροθυμικό Σχεσιακό Μοντέλο (εν συντομία NARM™), αναπτύχθηκε και θεμελιώθηκε από τον Κλινικό Ψυχολόγο και Τραυματοθεραπευτή Dr. L. Heller, και είναι μια συνθετική, ψυχοδυναμικού προσανατολισμού σωματοθεραπευτική προσέγγιση, εστιασμένη στη θεραπεία του αναπτυξιακού τραύματος. Στην προσέγγιση αυτή, στην οποία ενσωματώνεται η μέθοδος Somatic Experiencing® , αξιοποιείται θεραπευτικά η σωματική συναίσθηση (somatic mindfulness) για την επαναρρύθμιση του νευρικού συστήματος, παράλληλα με την ψυχοδυναμική επεξεργασία των στρεβλώσεων της αίσθησης του εαυτού, όπως είναι η χαμηλή αυτοεκτίμηση, η ντροπή και η διαρκής αυτομομφή, που προκαλούνται από το αναπτυξιακό και σχεσιακό τραύμα. Η θεραπευτική διαδικασία εστιάζει παράλληλα στο νευροφυσιολογικό και το ψυχολογικό (ενδοψυχικό και διαπροσωπικό) επίπεδο, και στοχεύει στη στήριξη και ενθάρρυνση του/της θεραπευόμενου/ης να επανα-συνδεθεί με τα μέρη του εαυτού,που είναι οργανωμένα, συνεκτικά και λειτουργικά, ενώ προάγεται η αυτεπίγνωση και η ικανότητα του οργανισμού για σύνδεση και αυτορρύθμιση.
«Όλοι οι άνθρωποι έχουν μια έμφυτη τάση να επιδιώκουν τη σύνδεση. Δεν έχει σημασία πόσο αποξενωμένοι ή απομονωμένοι έχουμε γίνει ή πόσο σοβαρό είναι το τραύμα που έχουμε βιώσει· στο βαθύτερο επίπεδο, ενυπάρχει στον καθένα μας μια ορμή που μας ωθεί προς την κατεύθυνση της σύνδεσης, όπως ακριβώς ένα φυτό στρέφεται αυθόρμητα προς τον ήλιο. Η ορμή αυτή για σύνδεση αποτελεί την «καύσιμη ύλη» του ΝευροΘυμικού Σχεσιακού Μοντέλου.» (5)
Το NARM, συνθέτοντας τόσο τις ψυχολογικές προσεγγίσεις όσο και τις εσωτερικές παραδόσεις, προτείνει μια προσέγγιση βασισμένη στη βιολογία (ψυχοφυσιολογία), η οποία ενώ βοηθά στη σταθεροποίηση της αίσθησης της ταυτότητας, υποστηρίζει παράλληλα τη διερεύνηση της ευμετάβλητης φύσης της. Η προσέγγιση του NARM θεωρεί, ότι η πιο άμεση πρόσβαση στις πνευματικές διαστάσεις, εξασφαλίζεται μέσα από τη ρύθμιση της νευροφυσιολογίας του σώματος. Ενώ για εκατοντάδες χρόνια το σώμα, ιδιαίτερα στις δυτικές παραδόσεις, θεωρήθηκε ως ένα εμπόδιο για την πνευματικότητα, αποτελεί προκείμενη του ΝARM ότι ένας συνεκτικός βιολογικός/ψυχολογικός εαυτός είναι το εφαλτήριο προς τον υπερπροσωπικό, πνευματικό Εαυτό. Μόνον όταν έχουμε αναπτύξει μια σταθερή αίσθηση της ταυτότητάς μας, μπορούμε να αγκαλιάσουμε τη ρέουσα φύση του Εαυτού.(5)
(5)
Laurence Heller Ph.D., Aline Lapierre Psy.D.
Healing Developmental Trauma:
How Early Trauma Affects Self-Regulation, Self-Image,
and the Capacity for Relationship
North Atlantic Books 2012 (ελληνική μετάφραση σε προετοιμασία)
